சமூகப்பருப்பு

இன்று காலையில் கண்விழித்ததுமே நான் ஒரு உறுதியோடுதான் எழுந்தேன். "கூகிள் சும்மாக் கொடுத்திட்டா இப்படியா மொக்கை போடுவே? சமூகத்துக்கு ஏதாச்சும் செய்ய வேண்டாமா?" என்று பத்துவருசத்துக்கு முன்னாலே செத்துப்போன என்னோட பாட்டி புதுசா பல்செட் மாட்டிக்கிட்டு வந்து கனவுலே திட்டினாங்க! அதுனாலே, தினமும் சமூகத்துக்கு ஏதாவது ஒரு நன்மையாவது செய்யாமல் தூங்கக்கூடாதுன்னு கஜேந்திரன் டீ ஸ்டால் வாசலிலே சபதம் மேற்கொண்டேன். தினமும் ஒரு நல்ல காரியமாவது செய்யணும். சமூகத்துக்கு எதையாவது செய்யணும். என்ன செய்யலாம்? எவன் மாட்டுவான்...?

யோசனையோடு டீக்கடையிலேருந்து நடக்க ஆரம்பிச்சபோது, எதிரே ஒரு பஜாஜ் எம்-80 யிலே பின்னாடி நிறைய நியூஸ்பேப்பர் கட்டுக்களை வச்சுக்கிட்டு ஒரு அண்ணாச்சி வந்திட்டிருந்தாரு. அவர் வண்டியிலே ஹெட்-லைட் இன்னும் எரிஞ்சிட்டிருந்தது.

"ஐயகோ, பகல் ஏழுமணிக்கு ஹெட்-லைட் போட்டுக்கிட்டுப் போறாரே? எதிர்ப்பக்கத்துலேருந்து வர்றவனுக்குக் கவனம் பிசகுமே? ஆக்ஸிடெண்ட் ஆக வாய்ப்பிருக்கே? சமூகப்பொறுப்பு...சமூகப்பொறுப்பு!"

"அண்ணாச்சி!" என்று கையசைத்தேன். "வண்டி லைட்டு எரியுது பாருங்க. அணைச்சிட்டு ஓட்டுங்க!"

தேர்தல் பிரசாரத்துக்குப் போன டிவி சீரியல் நடிகை மாதிரி நான் கையசைக்கவும், அண்ணாச்சி வேகத்தைக் குறைத்து, புரிந்து கொண்டு ஹெட்-லைட்டை அணைத்துவிட்டு, லுங்கி கட்டிய சினேகா போல புன்னகைத்து விட்டுப்போனார். அப்பாடா, என் பங்குக்கு சமூகத்துக்கு ஆற்ற வேண்டிய டீயை, அதாவது சமூகத்துக்கு ஆற்ற வேண்டிய கடமையை ஆற்றிவிட்டேன். இத்தோடு விடுவதா? அடுத்த கடமை எங்கே?? சமூகப்பொறுப்பு.!! சமூகப்பொறுப்பு...!!

அலுவலகத்துக்குக் கிளம்பினேன். வழியில் எங்காவது சமூகக்கடமையாற்ற வாய்ப்பிருக்கிறதா என்று நான் அங்குமிங்கும் பார்த்துக்கொண்டே போனபோது அந்த சின்னப்பையன்..ஐயோ, வீட்டுக்குள்ளிருந்து வெளியே வந்து விழுந்த பந்தை எடுப்பதற்காக இப்படித் தலைதெறிக்க ஓடி வருகிறானே! எதிர்த்திசையில் குப்பைலாரி வந்து கொண்டிருக்கிறதே! ஒரே ஜம்ப்ப்பு.....!

"என்ன தம்பி இப்படியா ஓடிவருவே? நான் மட்டும் பிடிக்கலேன்னா என்னாயிருக்கும்?"

"ஙொய்யால, என்னைக் காப்பாத்தினது இருக்கட்டும். பந்து லாரி டயருலே நசுங்கிருச்சே! எங்கப்பன் கிட்டே எப்புடிக் காசு கேப்பேன்?"

லாரியில் அடிபட்ட பந்தையும் என் மூஞ்சியையும் ஒரே மாதிரி பார்த்தவாறே அந்தச் சிறுவன் வீட்டுக்குள் திரும்பினான். ஒரு சின்னப்பையன், இப்படிப் பேசிட்டானே? போகட்டும், நாம சமூகத்துக்கு இன்னிக்கு ரெண்டாவது கடமையை ஆற்றியாச்சு! அது தான் முக்கியம்! பாட்டி, உங்க பேராண்டியோட தொண்டைப் பார்த்துட்டு பெருமைப்படுவீங்கதானே?

இப்படியே தினசரி ரெண்டு கடமை செஞ்சாப்போதும். சண்டேயன்னிக்கு ஒருநாள் ஹாலிடே விட்டிரலாம் - என்று முடிவெடுத்தேன். ஆனால், மாலை ........

வீடு திரும்பிக்கொண்டிருந்தபோது ஒரு பெண்மணி ஸ்கூட்டியில் எதிரே வந்து கொண்டிருந்தார். அவர் வண்டியை எடுக்கும்போது ஸ்டாண்டை சரியாக நீக்கவில்லை போலிருக்கிறது; அது சாலையை ஏறத்தாழ உரசியபடி மிகவும் தாழ்ந்திருந்தது. ஐயையோ, வண்டி திரும்பும்போது ஸ்டாண்டு சாலையோடு உராய்ந்தால் குடைசாய்ந்து தலைகுப்புற விழ வேண்டி வருமே! சமூகப்பொறுப்பு...சமூகப்பொறுப்பு...!

"மேடம்..மேடம்..மேடம்! ஸ்டாண்டு! ஸ்டாண்டு!"

அந்த அம்மணி என்னைக் கடந்தவாறே திரும்பிப்பார்த்து, நான் சொல்வது புரியாமல், கிட்டத்தட்ட என்னை மாதிரியே பேந்தப்பேந்த விழிக்க, இந்தக் களேபரத்தில் எதிரே வந்த காய்கறிவண்டியும் ஸ்கூட்டியும் மோத....

"நான் பாட்டுக்குப் போயிட்டிருந்தேன். இந்த ஆளுதான் கத்திக் கூப்பிட்டான். திரும்பிப் பார்த்தேன். எதிரே வண்டி வந்ததைக் கவனிக்கலே!" என்று சொல்லிவிட்டு அந்தப் பெண்மணி சிட்டாகப் பறந்தாள்.

"ஏண்டா டேய்.....!" என்னை நோக்கி ஒரு கூட்டம்.......

எப்போது மயக்கமடைந்தேன், எப்படி.....

"பாட்டி! கடைசியிலே ஒன் கிட்டேயே வந்திட்டேன் பாட்டி!"

"மிஸ்டர் சேட்டை! கேன் யூ ஹியர் மீ? மிஸ்டர் சேட்டை!"

"யாரு இங்கிலீஷ்லே பேசறது?" முணுமுணுத்தேன். "அப்ப நான் இன்னும் சாகலியா?"

"நோ மிஸ்டர் சேட்டை! நீங்க அம்பேலோ ஆஸ்பத்திரியிலே இருக்கீங்க!"

"அப்ப கண்டிப்பா செத்திருவேன்!"

"உங்களை யாரோ அடிச்சுப்போட்டுட்டாங்க, நாங்கதான் ஆம்புலன்ஸ்லே அள்ளிப்போட்டுக்கிட்டு வந்தோம். இப்போ எப்படியிருக்கு!"

"ரொம்ப பயமாயிருக்கு டாக்டர், எனக்கு சொத்துபத்து கூட கிடையாது!"

"பயப்படாதீங்க சேட்டை, எங்களுக்கும் சமூகப்பொறுப்பு இருக்கு!"

"நிறுத்துய்யா," என்று கூவினேன். "எவனாச்சும் இனிமே சமூகப்பொறுப்பு, உளுத்தம்பருப்புன்னு பேசினீங்க நான் பொல்லாதவனாயிருவேன்!"

பட உதவி: கூகிள் சமூகம்

Tweet