மேரே பிரதர் கி துல்ஹன்-கத்ரீனாவுக்கு ஜே!

மேரே பிரதர் கி துல்ஹன் (என் அண்ணனின் மணப்பெண்-என்று மொழிபெயர்த்தால் சற்றே டகால்டியாய் தொனிக்கிறது) ஒரு பதினைந்து வருடங்களுக்கு முந்தைய பாணியைப் பின்பற்றி, படம் முழுக்க வசவசவென்று பாடல்களை வைத்துத் தாளித்த ஒரு படம். ஆனால், இசை தவிரவும் இந்தப் படத்தில் கவனிக்கத்தக்க சில அம்சங்கள் இல்லாமல் இல்லை. (குறிப்பாக, கத்ரீனா கைஃபின் பக்தகோடிகள் தவறாமல் பார்த்து விடவும்; இல்லாவிட்டால் உம்மாச்சி கண்ணைக் குத்தும்!)

கதை என்று வியந்து சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை. யுகயுகமாய் அரைத்துப் பாலிதீன் பைகளில் அடைக்கப்பட்டு தொன்றுதொட்டு விற்பனையாகிவரும் அதே முக்கோணக்காதல் மாவுதான்! இருந்தாலும், திரைக்கதையை சாமர்த்தியமாக, ரசிகர்களை இழுத்துப் பிடித்து வைக்குமளவுக்கு நகர்த்தியிருக்கிறார்கள்.

லவ், குஷ் இருவரும் அக்னிஹோத்ரி குடும்பத்தில் சகோதரர்கள். லண்டனில் வசிக்கும் லவ் காதலியோடு ஏற்பட்ட பிணக்கினால், ஒரு வீம்பில் தன் தம்பி குஷ்ஷிடம் தனக்காக ஒரு பெண் தேடுமாறு சொல்கிறார். பாலிவுட்டில் உதவி இயக்குனராய் இருக்கும் குஷ், அண்ணனுக்காக பெண்தேடும் படலத்தில் மும்முரமாக இறங்குகிறார். இந்தத் தேடலில் பல சுவாரசியமான சம்பவங்கள், சில மொக்கை காமெடிகளுக்குப் பிறகு கதாநாயகி டிம்பிளைச் சந்திக்கிறார். இங்கு ஒரு சிறிய கொசுவத்தி சுழல்கிறது. ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்னர் இதே டிம்பிளை குஷ் சந்தித்திருக்கிறான். அண்ணனுக்கு அவள் பொருத்தமாக இருப்பாள் என்றெண்ணி, திருமணத்துக்கு ஏற்பாடு செய்ய முடிவு செய்கிறவனுக்கு, தன்னையுமறியாமல் அவள் மீது ஒரு ஈர்ப்பு ஏற்பட்டிருப்பது புரிகிறது. அதன்பிறகு, விறுவிறுவென்று கதையில் ஏற்படும் சில சின்னச் சின்னத் திருப்பங்களும், படம் நெடுக விரவிக்கிடக்கின்ற பாடல்களுமாய், எல்லாருக்கும் தெரிந்த முடிவை நோக்கியே படத்தை முடிந்தவரை கழுத்தறுக்காமல் நகர்த்தியிருக்கிறார்கள்.

இந்த மாதிரி ராஜ்ஸ்ரீ புரொடக்ஷன்ஸும், யஷ்ராஜ் பிலிம்ஸுமே கூட ஏகப்பட்ட படங்களை எடுத்திருக்கிறார்கள் என்றாலும், இந்தப் படத்தை நடிகநடிகைகளும், இயக்குனர்களும் பிரமாதமாகத் தேற்றியிருக்கிறார்கள். லவ் அக்னிஹோத்ரியாக நடித்திருக்கிற அலி ஜபர், தம்பி குஷ்ஷாக நடித்திருக்கும் இம்ரான் கான், டிம்பிளாக நடித்திருக்கிற கத்ரீனா கைஃப் ஆகிய மூவரும் கொஞ்சம் கூட தளர்ச்சி காட்டாமல், கொடுத்த பாத்திரத்தை பெரும்பாலும் கனகச்சிதமாகவும், சில இடங்களில் எதிர்பார்த்ததைக் காட்டிலும் சிறப்பாகவும் செய்திருக்கிறார்கள்.

குஷ் அக்னிஹோத்ரியாக வருகிற இம்ரான் கான், அவருக்கென்றே உருவாக்கப்பட்டது போன்ற கதாபாத்திரம் என்பதால், மனிதர் அனாயாசமாக ஊதித்தள்ளியிருக்கிறார். இதில் ஆச்சரியம் என்னவென்றால், பல சீனியர் நடிகர்களுடன் நடித்த கத்ரீனாவுக்கும் இவருக்கும் தென்படும் பிரமிக்கத்தக்க ஜோடிப்பொருத்தம்.

அண்ணனாக வரும் அலி ஜபர் பாகிஸ்தானிய நடிகராம். அதிகம் வசனம் இல்லாதபோதும், அவரது டைமிங் காமெடியும், மெனக்கெடும் நடிப்பும் அவரது திறமையை சந்தேகத்துக்கிடமின்றி நிரூபிக்கின்றன.

பெரும்பாலும் கண்களைச் சிமிட்டிக்கொண்டு, பார்பி பொம்மை போலச் சிரித்து வந்து போகும் கத்ரீனா கைஃப் இப்படத்தின் மிகப்பெரிய ஆச்சரியமாக இருக்கிறார். இடைவேளைக்குப் பிறகு, ஓரிரு காட்சிகளில் சற்று ’ஓவரோ?’ என்றுகூட யோசிக்க வைக்கிற அளவுக்கு நடித்திருக்கிறார். வெறும் சிக் உடை சிங்காரியாய் இதுவரை வலம்வந்த கத்ரீனா இந்தப் படத்தில் திரையிலிருந்து மனதுக்குள் இறங்கி நிரம்பிவிடுகிறார். தைரியமாக இது கத்ரீனா கைஃபின் படம் என்று (அவரைப் போல) கண்சிமிட்டாமலே சொல்லிவிடலாம்.

சுமாராக இந்தி தெரிந்தவர்களும் புரிந்து கொள்கிற அளவுக்கு எளிமையாகவும், நறுக்கென்றும் வசனம் இருப்பது இன்னொரு நல்ல விஷயம். இயல்பான, மெலிதான நகைச்சுவைக் கதையென்பதால், தனது வரம்பினை அறிந்து வசனகர்த்தா பணியாற்றியிருப்பது புலப்படுகிறது.

ஒளிப்பதிவு பளிச்சென்று, கண்ணுக்குக் குளுமையாய் ஜிகினா வேலைகள் காட்டாமல் கதைக்களத்தையும், பாத்திரங்களையும் இயல்பான அழகாய்க் காட்டியிருப்பது இன்னொரு ஆச்சரியம். (கத்ரீனா முன்னை விட அழகாய்த் தெரிவதற்கும் அதுதான் காரணமோ?)

இயக்குனர் அலி அப்பாஸ் ஜபருக்கு இது முதல் படமாம்! இருந்தபோதிலும், நடிகர்கள், தொழில்நுட்பக்கலைஞர்கள் எல்லாரையும் செமத்தியாக வேலை வாங்கியிருப்பதற்கே ஒரு பாராட்டுத் தெரிவித்தாக வேண்டும். பலமுறை பார்த்த கதையை, விதிவிலக்காய் சில காட்சிகள் தவிர, பெரும்பாலும் ஒரு எதிர்பார்ப்பை உருவாக்கியபடி கோர்வையாகச் சொல்லியிருப்பது அழகு! இருந்தாலும், இடைவேளைக்குப் பிறகு, சற்றே வேகம் குறைந்து, அங்கங்கே தலைசொரிய நேரிட்டிருப்பதைத் தவிர்த்திருக்கலாம்.

படத்தை தலைமேல் சுமந்து கொண்டு போகிற இன்னொரு அம்சம் சொஹைல் சென்-னின் இசை! நகைச்சுவைக் கதைக்கு ஏற்றவாறு, வேடிக்கையும் இனிமையும் கலந்து சற்றே திரைக்கதை தளரும்போதெல்லாம் தூக்கி நிறுத்தியிருக்கிறார்.

பெரிதாகக் கதைபற்றிய கவலையில்லாமல், முகம் சுளிக்க வைக்கிற வசனங்களோ, காட்சியமைப்போ இல்லாத ஒரு பொழுதுபோக்குப் படம் பார்க்க விரும்புகிறவர்களுக்கு இது குஷி தருகிற படம். கூடவே கத்ரீனாவின் விசிறியாய் இருந்து தொலைத்துவிட்டால், ’முடிந்தால் இன்னொரு தடவை பார்க்கணும்,’ என்று ஆசைப்பட்டாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை - என்னை மாதிரி!