மணமகள் தேவை

"என்னாங்க இது? அத்துவானக் காடாயிருக்குதே?" மல்டிப்ளக்ஸ் தியேட்டரில் தப்பாக டிக்கெட் வாங்கி, தெலுங்குப்படம் பார்க்க உட்கார்ந்தது போல குஞ்சுமணி மலங்க மலங்க விழித்தாள்.


"கிராமம்னா அப்படித்தானிருக்கும். வந்தவேலையைக் கவனிப்போம் வா," என்று கூறிய செல்லமணி, அங்கு நின்றிருந்த பெரியவரை நெருங்கினார்.

"பெரியவரே, இங்கே கறார் கந்தசாமி வீடு எங்கேயிருக்கு?"

"நேராப்போனீங்கன்னா கந்தசாமி வீட்டு நெலப்படியிலே தான் முட்டணும்," என்று வழிசொன்னார் பெரியவர். "பொண்ணு பார்க்கவா வந்திருக்கீங்க? என்னங்க, புள்ளையைப் பெத்தவங்களுக்கு பொறுப்பு வேண்டாமா? இவ்வளவு லேட்டாவா வர்றது? அங்கே காலையிலே அஞ்சு மணியிலேருந்து எல்லாரும் கியூவிலே நிக்கிறாங்க!"

"ஐயையோ! சீக்கிரம் வா போகலாம்," என்று செல்லமணி விரைய, குஞ்சுமணியும் வேட்பாளருக்குப் பின்னால் போகும் தேர்தல் அதிகாரி போலப் பின்தொடர்ந்தாள்.

"ஐயையோ, என்னது இத்தனை க்யூ நிக்குது?" என்று மலைத்துப்போன செல்லமணி, ஏதோ ஒரு வரிசையில் இடையில் புக முயற்சிக்கவும், ஒருவர் சீறினார்.

"யோவ், பின்னாலே போய் நில்லுய்யா! மனசுக்குள்ளே பெரிய புத்திசாலின்னு நினைப்போ?"

"இல்லீங்க, நானும் உங்களை மாதிரித்தானுங்க! அதாவது, உங்களை மாதிரி பொண்ணு பார்க்க வந்தவன்னு சொல்லவந்தேனுங்க!" என்று கெஞ்சினார் செல்லமணி.

"யோவ், இந்த கியூவிலே எம்.பி.ஏ.படிச்ச பிள்ளைங்களைப் பெத்தவங்கதான் நிக்கணுமாம். உன் பிள்ளை என்ன படிச்சிருக்கான்?"

"அவன் படிக்கவெல்லாம் இல்லீங்க! ஆனா, எம்.எஸ்.சி பாஸ் பண்ணிட்டான்," என்று பரிதாபமாகக் கூறினார் செல்லமணி.

"எம்.எஸ்.சியா? யோவ், எம்.டெக், எம்.பி.ஏ, ஸி.ஏ மாதிரி பிள்ளைங்களுக்கு மட்டும் தான் கியூ!" என்று அலட்சியமாகச் சிரித்தார் அந்த நபர்.

"ஐயோ, அப்போ ஆர்ட்ஸ் குரூப், சயின்ஸ் குரூப் படிச்ச புள்ளைங்களுக்கு....?" செல்லமணி பதறினார்.

"அதுவா, கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு பொண்ணைப் பெத்தவரு வந்து பத்து டோக்கனை வீசி எறிவாரு! எப்படியாவது முண்டியடிச்சு ஒரு டோக்கனை எடுத்திட்டீங்கன்னா, உங்க புள்ளை பெயரை வெயிட்டிங் லிஸ்டுலே வச்சிருப்பாராம்!"

"கடவுளே!" குஞ்சுமணி கண்ணீர் மல்கினார். "எப்படியாவது இந்தப் பொண்ணாவது என் புள்ளைக்குக் கிடைக்கிறா மாதிரி பண்ணினா, பழநிக்கு வந்து என் புருசனுக்கு மொட்டையடிக்கிறேன்!"

"என்னாது?" செல்லமணி சீறினார். "இப்படி ஒவ்வொண்ணுத்துக்கும் மொட்டையடிக்க என் தலைதான் கிடைச்சுதா? கடைசியா நான் எப்போ ஹேர்-கட் பண்ணினேன்னே எனக்கு மறந்து போச்சு! பேசாம வாயை மூடிட்டு வா! உன் புள்ளைக்கு விதிச்சிருந்தா கல்யாணம் ஆகும்."

"யுவர் அட்டென்ஷன் ப்ளீஸ்!" நாட்டாமை விஜயகுமார் போல வீட்டிலிருந்து கைகூப்பியபடி வெளிவந்தார் கறார் கந்தசாமி. "இன்னிக்கு என் பொண்ணுக்கு லேசா ஒத்தத்தலைவலி இருக்கிறதுனாலே பொண்ணு பார்க்கிற புரோகிராம் கேன்சல்! எல்லாரும் போயிட்டு அடுத்த வாரம் வாங்க!"

"ஐயையோ!"

"அட கடவுளே!"

கூட்டத்தில் எல்லாரும் பெருமூச்சுடன் கூறிக்கலையத் தொடங்கினர்.

"ஏனுங்க, நம்ம பிள்ளைக்குக் கல்யாணமே ஆகாதா?" யாரோ ஒரு பெண்மணி கண்களைத் துடைத்துக்கொண்டு கணவனிடம் கேட்டார்.

"ஆம்பிளையாப்பொறக்கவே கூடாது!" என்று யாரோ ஒருவர் புலம்பிக்கொண்டே போனார்.

வந்தவழியே திரும்ப நடந்து, செல்லமணியும் குஞ்சுமணியும் பஸ் நிறுத்தத்தை அடைந்தபோது, அங்கே ஒருவர் எல்லாருக்கும் ஒரு விசிட்டிங் கார்டு கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்.

"சார், இந்தப் பொண்ணு கிடைக்கலேன்னு மனசைத் தளர விடாதீங்க சார்! எப்படியும் உங்க புள்ளைக்கும் பொண்ணு கிடைச்சு, அவருக்கும் கல்யாணம் ஆகாமப் போகாது. அப்படிக் கல்யாணம் ஆகி, அவருக்கும் ஆண்குழந்தை பொறந்து, அது வளர்ந்ததும் பொண்ணுக்காக இப்படி அலையக்கூடாதில்லீங்களா? அதுனாலே இன்னும் பொறக்காத உங்க பேரனுக்கு எங்களோட ஜெயவிவாஹ் மேட்ரிமோனியல் சர்வீஸ்லே ரிஜிஸ்ட்ரேஷன் பண்ணிருங்க சார்!" என்று சொல்லிச் சொல்லி எல்லாருடைய கைகளிலும் ஒரு விசிட்டிங் கார்டை திணித்துக்கொண்டிருந்தார்.

"கலிகாலம்!" என்று தலையிலடித்துக்கொண்டார் செல்லமணி. "நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமுன்னு நினைச்சபோது பொண்ணைப் பெத்தவங்க என் வீட்டு வாசலிலே கியூவிலே நின்னாங்க. இப்போ என் புள்ளைக்கு பொண்ணு தேடி நான் வீடு வீடாப்போயி க்யூவிலே நிக்க வேண்டியிருக்கு!"

"அதெல்லாம் இருபது இருபத்தஞ்சு வருசத்துக்கு முன்னாலே சார்! இப்போ 2035 நடந்திட்டிருக்கு! உங்க தலைமுறை பெண்சிசுக்களைக் கருவிலேயே கொன்னதாலே தான் இந்த கூத்தெல்லாம் நடக்குது. இன்னும் உங்க பேரன்பேத்தி காலத்துலே என்னென்ன நடக்குமோ?" என்று யாரோ ஒரு வழிப்போக்கர் கூறிச்செல்லவும் செல்லமணியும், குஞ்சுமணியும் தலைகவிழ்ந்தனர்.