ஆந்தைக்குளம் ஐயாக்கண்ணு-ரிட்டர்ன்ஸ்.04

முன்கதைச் சுருக்கம்:

ஒரு கட்சிகூட ஆரம்பிக்காமல், கருமுத்துவைத் தவிர ஒரு தொண்டனும் இல்லாமல், வெறும் பரபரப்புச் செய்திகளின் உதவியாலேயே ஐயாக்கண்ணு பிரபலமாகிவிட்டார். புது தில்லிக்கு வரச்சொல்லி செய்தி வந்து அவரும் போய்ச் சேர்ந்தாயிற்று: அவரை வரவேற்று அழைத்துப்போக தமிழ்தெரிந்த ஒரு டிரைவருடன் வண்டியும் வந்தாயிற்று. இனி.....!

"லேய் மக்கா!" காரில் போய்க்கொண்டிருந்தவாறே கருமுத்துவிடம் கூறினார் ஐயாக்கண்ணு. "எல்லாரும் டெல்லி எருமை டெல்லி எருமைன்னு சொல்லுதாகளே, ரெண்டு வாங்கிட்டுப் போவமா? கறவைக்கு ஒதவுமில்லா?"

"ஐயோ அண்ணாச்சி, இப்பம் நீங்க பெரிய அரசியல்வாதி! எருமை, பசுவெல்லாத்தையும் மறந்திட்டு, சுருக்குன்னு கையிலே நாலு காசைத் தேத்தப்பாப்பியளா? இன்னிக்கு காந்தி சமாதிக்குப் போயி மலர்வளையம் வைக்கப்போறீங்க! அப்பத்தான் ஐயாக்கண்ணுன்னா யாருன்னு எல்லாருக்கும் தெரியும்," என்று நினைவூட்டினான் கருமுத்து.

"சரி, தம்பி டிரைவர், டெல்லியை ஒரு ரவுண்டு அடிச்சிட்டே போ! என்னெல்லாம் இருக்குன்னு பார்க்கலாம்," என்று உற்சாகமாகச் சொன்னார் ஐயாக்கண்ணு.

"இதோ பாருங்கய்யா, இதுக்குப் பேருதான் ஜும்மா மஸ்ஜித்!" என்று கூறினார் டிரைவர்.

"அப்படியா? இதை எத்தனை நாளிலே கட்டினாங்க?"

"அம்பது வருசமாச்சுங்கிறாங்க!"

"எங்கூரு கொத்தனாரு குப்புசாமி இதை ரெண்டு வருசத்துலே கட்டிருவாரு! இதுக்கு அம்பது வருசமா?"

மிகவும் கடுப்பாகிப்போன டிரைவர் சிறிதுநேரம் எதுவுமே பேசாமல் மவுனமாக வந்தார். வண்டி குதுப் மினாரைக் கடந்தபோது...

"டிரைவர் தம்பி, இதென்ன செங்கல் சூளையா? எம்புட்டு ஒசரமாட்டிருக்கு? இது என்ன மக்கா?"

எரிச்சலைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்ட டிரைவர், நிதானமாகச் சொன்னார். "தெரியலே அண்ணாச்சி! இத நேத்திக்கு நான் பாக்கலே. ராத்திரியோட ராத்திரியா கட்டிட்டாங்க போலிருக்குது!"

ஒருவழியாக காந்தி சமாதியை அடைந்ததும், ஐயாக்கண்ணுவும், கருமுத்துவும் மலர்வளையத்தை எடுத்துக்கொண்டு சென்றனர்.

"அண்ணாச்சி," கருமுத்து கிசுகிசுத்தான். "பார்த்தீகளா டெல்லியை? காந்தி சமாதியிலே கூட கையிலே துப்பாக்கியை வச்சுக்கிட்டு எம்புட்டு போலீஸ் நிக்குது பாருங்க!"

"அது ஏன் தெரியுமாலே?" என்று கிசுகிசுப்பாக பதிலளித்தார் ஐயாக்கண்ணு. "மறந்துபோயி எந்திரிச்சு வந்திருவாரோன்ன்னு ஒரு பயம்தான்!"

ஐயாக்கண்ணு மலர்வளையத்தை வைத்தபோது ஒளிந்துநின்று பலர் புகைப்படங்களை எடுத்துக்கொண்டிருந்தனர். அங்கிருந்து அவர்கள் கிளம்பியபோது கருமுத்துவின் அலைபேசியில் ஒரு அழைப்பு வந்தது.

"யெஸ்ஸு! ஓ.கே! ஆல்ரைட்டு! யெஸ்ஸு!" என்று பேசிவிட்டு வைத்தான் கருமுத்து. "அண்ணாச்சி, மேடம் அப்பாயின்ட்மென்ட் கொடுத்திட்டாங்க! நேரா அவங்களப் பார்த்து பேசி முடிவு பண்ணிரலாம்."

"அப்புடியா?" ஐயாக்கண்ணு அதிர்ந்தார். "லேய், நமக்கு இங்கிலீஸ் தெரியாது. அவங்களுக்கு தமிழ் தெரியாது. என்ன பேசி, என்ன முடிவு பண்ணுறது...?"

"பேசல்லாம் வேண்டாம் அண்ணாச்சி! சும்மா ஒரு போட்டோ எடுத்துக்குவோம். பொறவு பாருங்க உங்க காட்டுலே அடைமழைதான்!"

"வேண்டாம்லே, காட்டுலே கெழங்கு போட்டிருக்கம்லே! இப்பம் மழை பெஞ்சா பயிரெல்லாம் போயிரும்!" என்று பதறினார் ஐயாக்கண்ணு.

"அண்ணாச்சி, பணமழை பெய்யுமுன்னு சொன்னேன்!" என்று விளக்கினான் கருமுத்து. "அவங்க என்ன சொல்றாங்களோ அதை அப்படியே செய்யணும் அண்ணாச்சி! எதிர்த்துப் பேசப்படாது. சரியா?"

"கொஞ்சம் கஷ்டமான வேலைதான். என் வீட்டுலே நான் என்ன சொல்றேனோ அதைத் தான் சம்சாரம் செய்யும். வீட்டுலே கூட ’வெந்நீர் கொண்டுவா,"ன்னு சொன்னா, உடனே வெந்நீர் கொணாந்து கொடுத்திரும் சம்சாரம்!" என்று பெருமைப்பட்டார் ஐயாக்கண்ணு.

"சந்தோசம் அண்ணாச்சி! எதுக்கு வெந்நீர் கேட்பீங்க அண்ணாச்சி?"

"பிசுக்குப் பிடிச்ச் பாத்திரத்தை பச்சைத்தண்ணியிலே கழுவக்கூடாது மக்கா. வெந்நீர் போட்டுக்கழுவினா பளபளன்னு சுத்தமாயிரும்!"

"சரிதான் அண்ணாச்சி!"

இவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்தபோதே, அவர்களது வண்டி ஒரு வீட்டின் வாசலை அடைந்தது. பொன்னெழுத்தில் பெயர்ப்பலகை மின்னியது.

"மீரா கேடியா!"

"மக்கா, என்னலே இதென்ன வீடா கொட்டாயியா? தமிழ்ப்படம் பெயரெல்லாம் போட்டிருக்கு...?"

ஐயாக்கண்ணு சுட்டிக்காட்டிய இடத்தில் ஒரு பலகை இருந்தது. அதில், இந்தி, ஆங்கிலம் தவிர தமிழிலும் கீழ்க்கண்டவாறு எழுதப்பட்டிருந்தது.

"தில்லுமுல்லு-திங்கள், புதன்,வெள்ளி
தில்லாலங்கிடி -செவ்வாய்,வியாழன்,சனி
சில்லறை எண்ணும் பணிக்காக
ஞாயிறு விடுமுறை!"