வாங்கய்யா வாத்யாரய்யா

முன்னாள் அமைச்சர் அரசிலை வீரன் அயர்ந்து உறங்கிக்கொண்டிருக்க, அவரது மனைவி குமுதலோசனி அவரை உலுக்கி எழுப்பினாள்.

"என்னங்க, யாரோ கதவைத் தட்டுறாங்க! எழுந்திரிங்க!"

"கதவுன்னு இருந்தா யாராவது தட்டத்தான் செய்வாங்க! பதவின்னு இருந்தா ஊழல் பண்ணத்தான் செய்வாங்க!"

"தத்துவம் பேசற நேரமா இது? காம்பவுண்ட் கேட் பூட்டியிருக்கு, யாரோ சுவரேறிக் குதிச்சு வந்து கதவைத் தட்டுறாங்கன்னு சொன்னா, இங்கிலீஷ் நியூஸ் சேனலுக்குப் பேட்டி கொடுக்குறா மாதிரி பேசிட்டிருக்கீங்களே. எழுந்திரிங்க!"

"என்னது?" விசுக்கென்று படுக்கையிலிருந்து துள்ளியெழுந்தார் அரசிலை வீரன். "அப்போ கதவைத் தட்டுறது என் கட்சித்தொண்டன்தான்! போய்க் கதவைத் திற!"

குமுதலோசனி கதவைத் திறந்ததும், தலையில் துண்டுபோட்டபடி, அசப்பில் தில்லியிலிருந்து கல்தா கொடுக்கப்பட்ட தமிழகத்தலைவர் போல ஒரு உருவம் பம்மியபடி உள்ளே நுழைந்தது.

"வணக்கண்ணே! என்னண்ணே மதிலை இம்புட்டு உசரமா வச்சிட்டீங்க? இதுலே ஏறிக்குதிச்சு வர்றதுக்குள்ளே பத்து கள்ள ஓட்டுக் குத்தியிருப்பேண்ணே!"

"நீ எத்தனை கட்சி தாவியிருப்பே! உனக்கு என் வீட்டு மதிலெல்லாம் ஜூஜூபின்னு தெரியாதா எனக்கு? உன் பேரைக் கேட்டாலே நீ தாவுறதுலே கில்லாடின்னு தெரியுமே?"

"அண்ணே! என் பேரு ரங்கசாமிண்ணே!"

"ஆனா உங்கப்பா பேரு குப்புசாமியாச்சே! உன் பேரையும் இன்ஷியலையும் சேர்த்தா நீ குரங்கசாமிதானேய்யா? நான் சொன்ன மாதிரி செஞ்சியா? எங்கே புது செல்போன்?"

"இந்தாங்கண்ணே!" என்று மடித்துக்கட்டியிருந்த வேட்டியைத் தூக்கி, முக்கால் டிரவுசரில் ஒளித்துவைத்திருந்த செல்போனை எடுத்துக் கொடுத்தான் ரங்கசாமி. "முனியாண்டிங்கிற பேருலே வாங்கியிருக்கேண்ணே! ப்ரீ-பெய்டு தான்! ஒரு சந்தேகண்ணே, உங்க கிட்டே தான் பத்துப் பதினைஞ்சு போன் இருக்குதே, எதுக்கு இன்னொருத்தன் பேருலே போன்?"

"என்னோட போனையெல்லாம் ஒட்டுக்கேட்பானுங்க! சரி, நான் ஒவ்வொரு நம்பராச் சொல்றேன். டயல் பண்ணிக்கொடு! சரியா?"

அரசிலை வீரன் சொல்லச் சொல்ல ஒவ்வொரு எண்ணாக டயல் செய்து கொடுத்தான் ரங்கசாமி. முன்னாள் அமைச்சர் பேசினார்.

"ஹலோ! பச்சைமுத்து, நான் சொன்ன மாதிரி கல்லைக்கட்டிக் கிணத்துலே போட்டுட்டீங்களா? ஓ.கே!"

"ஹலோ! சிங்காரம்! நான் சொன்னது என்னாச்சு? மூட்டையாக் கட்டி ஆத்துலே போட்டாச்சா? வெரி குட்! அடுத்தவாட்டி கண்டிப்பா உங்களுக்கு டிக்கெட் கொடுக்கிறேன். என்னாது..? ஐயையோ, அந்த அர்த்தத்துலே சொல்லலே! பயப்படாதீங்க! தேர்தலிலே நிக்குறதுக்கு டிக்கெட் வாங்கித் தர்றேன்னு சொன்னேன். ஹிஹி! அப்புறம் பேசறேன்."

"ஹலோ! என் கண்ணு, எப்படி இருக்கே செல்லம்? உன்னைப் பார்க்காம என் மனசு மந்திரி இல்லாத இலாகா மாதிரி வெறிச்சோடிக் கிடக்குது. ஹிஹிஹி! கண்டிப்பா வர்றேன்! அப்புறம், நான் சொன்ன மாதிரி அதைக் குளத்துலே போட்டியா? ஓ.கே! குளத்துலே பாதி உனக்குத்தான்! சந்தோஷம்தானே? ஹிஹிஹிஹி!"

"அண்ணே!" ரங்கசாமி இளித்தான். "இப்போ நீங்க யாரோ ஒரு பொம்பளை கூடத்தானே பேசினீங்க?"

"எப்படிக்கண்டுபிடிச்சே?"

"நீங்க சிரிச்சபோது உங்க வாய் காதுவரைக்கும் போச்சு!"

"எத்தனை வருசம் தில்லியிலே மந்திரியா இருந்திருக்கேன்? அதுபோகட்டும், அடுத்த நம்பரை டயல் பண்ணு....."

அரசிலை வீரன் சொல்லச் சொல்ல ரங்கசாமி டயல் செய்து கொடுத்தார்.

"ஹலோ! என்னய்யா ஆச்சு? கடல்லே போடச் சொன்னேனே, போட்டீங்களா இல்லியா? நேத்தே போட்டுட்டீங்களா? என்னய்யா என்ன பண்ணறீங்க ஏது பண்ணறீங்கன்னு தகவல் கூட சொல்லாம இப்படி உணவு மந்திரி மாதிரி ஸைலண்டா இருந்தா என்ன அர்த்தம்? சரி சரி!"

பேச வேண்டியவர்களிடம் பேசி முடித்ததும், செல்போனை ரங்கசாமியிடம் கொடுத்தவர், கூடவே ஒரு விசிட்டிங் கார்டையும் கொடுத்தார். "இதோ பாரு ரங்கசாமி, இந்த சிம்கார்டுலேருந்து இனி போன் பண்ணாதே! ஏதாவது பப்ளிக் பூத்துலேருந்து இந்த கார்டுலே இருக்கிற நம்பருக்குப் போன் பண்ணி, ’எல்லாம் க்ளியர் ஆயிருச்சு; நீங்க வரலாம்,’ன்னு மட்டும் சொல்லிட்டு ஊரை விட்டே ஓடிப்போயிரு! சரியா?"

"இப்பவாச்சும் கதவைத் திறப்பீங்களா? இப்பவும் மதிலைத் தாண்டிக்குதிச்சுத்தான் போகணுமா?"

"நம்ம கட்சி இப்போ இருக்கிற நிலமையிலே எல்லாரும் சுவரேறிக் குதிச்சுப்போறதுதான் நல்லது. கொள்கையை மீறாதே! வந்த மாதிரியே போ!"

ரங்கசாமி அகன்றதும், குமுதலோசனி நெருங்கினார்.

"என்னங்க, உங்க கிட்டே ஒண்ணு கேட்கணும்!"

"என்னது, யாரு அந்தப் பொம்பிளைன்னு தானே, நீ நினைக்கிற மாதிரியெல்லாம் ஒண்ணுமில்லே! எங்க கட்சித்தொண்டர்...அதாவது தொண்டி!"

"அட அதை யாரு கேட்டாங்க, உங்க யோக்யதையும் உங்க கட்சி யோக்யதையும் தான் உலகறிஞ்ச விஷயமாச்சே! என்னமோ கிணத்துலே போட்டீங்களா, குளத்துலே போட்டீங்களா, ஆத்துலே போட்டீங்களா, கடல்லே போட்டீங்களான்னு கேட்டுக்கிட்டிருந்தீங்களே போனிலே...?"

"அதுவா? நம்ம பினாமி சொத்தையெல்லாம் வேற வேற ஊருலே இருக்கிற வேற வேற ஆளுங்க பேருக்கு மாத்தி வைக்கச் சொல்லியிருந்தேன். கிணறுன்னா கிணத்துக்கடவு, குளம்னா குளத்தூர், ஆறுன்னா ஆத்தூரு, கடல்னா கடலூரு! இப்படி எல்லா பினாமி சொத்தோட டாக்குமென்ட்ஸையும் ஒவ்வொரு ஊருலேயும் ஒளிச்சு வைக்கச் சொன்னேன்."

"எதுக்குங்க?"

"சி.பி.ஐ. ரெயிடு வந்தா அவங்க கையிலே எதுவும் அகப்படாம இருக்கணுமில்லே? அதுனாலே தான் கொஞ்சநாள் முன்னாடியே எல்லாத்தையும் இன்னொருத்தர் பேருலே மாத்தச் சொல்லி எல்லா ஊருக்கும் அனுப்பிட்டேன்."

"நம்ம வீட்டுலேயும் சி.பி.ஐ வருமா? எப்போங்க வரும்?"

"நாளைக்கே வரும். அதுக்குத்தான் ரங்கசாமி கிட்டே நம்பர் கொடுத்து அவங்களுக்குத் தகவல் கொடுக்க சொல்லியிருக்கிறேன். ரொம்ப நல்லவங்க தெரியுமா நம்ம சி.பி.ஐ! நாமளே எல்லாத்தையும் சுத்தமா அப்புறப்படுத்திட்டு, வீட்டைக் கிளீன் பண்ணிட்டோம், நீங்க வந்து ரெயிடு பண்ணினா எதுவும் கிடைக்காதுன்னு தகவல் சொல்லறவரைக்கும் தில்லியிலேருந்து நகர மாட்டாங்க! அவ்வளவு நல்லவங்க!"

"நான் கூட எல்லார் விட்டுலேயும் ரெய்டு வருது! நம்ம வீட்டுக்கு மட்டும் வரவே மாட்டேங்குறாங்களேன்னு உங்க கிட்டே கேட்கலாம்னு நினைச்சேங்க! இப்பத்தாங்க மனசுக்கு சந்தோஷமாயிருக்கு! ஹையா, ஜாலி!"