பாளையங்கோட்டையும் பால்ய சேட்டையும்

சுதந்திரதினம் குறித்து புதிதாய் என்ன எழுத இருக்கிறது? நிரம்ப வாசித்து, ஆழமாய் யோசித்து, சமநிலையிலிருந்து சுதந்திர இந்தியாவை நோக்குபவர்கள் பார்த்துக்கொள்வார்கள். ஒதுங்கி நின்று அரவமெழுப்பாமல் வாசித்துப்போவதே எனது அறியாமையை அம்பலப்படுத்தாமலிருக்க சரியான வழி! ஒவ்வொரு ஆகஸ்ட் 15-ம் ஒரு நினைவூட்டல் என்றளவில், அத்துடன் தொடர்புடைய கொண்டாட்டங்களையும், அதுகுறித்த எதிர்மறை எகத்தாளங்களையும், தொலைக்காட்சியின் சிறப்பு நிகழ்ச்சிகளையும் இயன்றவரை சலனமின்றி கவனித்துப்போவது போதுமென்று தோன்றுகிறது. ஆனால், இந்த சுதந்திரதினம், தேசபக்தி போன்ற பெரிய வார்த்தைகளைப் பதம்பிரித்துப் பொருள்விளக்கிய பால்ய நினைவுகளை எப்படி மறப்பது?

முதன்முதலாய் ’தேசபக்தி’ என்றால் என்ன என்ற கேள்வி எப்போது எழும்பியது என்று யோசித்தால், பாளையங்கோட்டை தான் பளிச்சென்று நினைவுக்கு வருகிறது.

எனது பள்ளிப்பிராயத்தின் பெரும்பாலான கோடை விடுமுறைகள் பாளையங்கோட்டையில் தான் கழிந்தன. நெல்லையிலிருந்து கன்னியாகுமரிக்குச் செல்லும் தேசீய நெடுஞ்சாலையில் பயணிப்பவர்கள், பாளையங்கோட்டை பேருந்து நிலையம் எதிரில் படிக்கட்டுகளுடன் உயரமான பீடத்தில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் கட்டபொம்மன் சிலையைக் காணாமல் செல்ல முடியாது. கடைசியாய்ப் போயிருந்தபோதும், அந்தக் கட்டபொம்மன் சிலையைக் கண்டு, பரிச்சயமாய் புன்னகைத்தது ஞாபகமிருக்கிறது.

அந்தச் சிலையை ஒட்டி அமைந்திருந்த (அல்லது, இன்னும் அமைந்திருக்கும் என்று நான் நம்புகிற) ஐயாச்சாமி காம்பவுண்டில்தான் என் கொள்ளுப்பாட்டியின் வீடு இருந்தது. அதற்கு அடுத்து வட்டாரப்போக்குவரத்து அலுவலகம் அமைந்திருந்தது. கொஞ்சம் எட்டி நடந்தால் சரோஜினி பூங்கா! இன்னும் கொஞ்சம் காலாற நடந்து, சேவியர்ஸ் கல்லூரியைத் தாண்டினால் இன்னுமோர் பூங்கா!

மாற்றாக, நெல்லை ஜங்ஷனை நோக்கி நடந்தால் வ.உ.சி.விளையாட்டு மைதானம். கால்பந்து,கிரிக்கெட், என்று அமர்க்களப்பட்டுக்கொண்டிருக்கும். கையில் கொஞ்சம் சில்லறையிருந்தால், காளி மார்க் வரை நடந்து சென்று போவண்டோ குடிக்கலாம். பாளை பேருந்து நிலையத்தில் வாழைப்பழம், நொங்கு போட்ட நன்னாரி சர்பத் அல்லது வெள்ளரிப்பிஞ்சுடன் குளிர்மோர்! இரயில் பார்க்கும் ஆசையில் ஏறக்குறைய பாளை சிறை வரைக்கும் பலமுறை நடந்து போயிருக்கிறேன். பாளை அசோக்கில் மேட்னி ஷோ! சில சமயங்களில் டவுண் பஸ் பிடித்து ஜங்ஷனுக்குப் போய், சாலைக்குமார சாமி கோவில்! லட்சுமிவிலாஸ் புராதன மிட்டாய்க்கடையில் சுடச்சுட அல்வாய்! சென்ட்ரல் கபேயில் தூள் பக்கோடாவும் பாதாம் கீரும்! சிவாஜி ஸ்டோர்ஸ்! உட்லண்ட்ஸ் ஹோட்டல்! இந்துக்கல்லூரி மைதானத்தில் நிகழும் பொருட்காட்சிகள்; சொற்பொழிவுகள்! கெட்-வெல் ஆஞ்சநேயர்! ஆஹா, அது ஒரு வசந்தகாலம்.

சிறுவனாக முதலில் என்னை ஈர்த்தது வீட்டருகேயிருந்த கட்டபொம்மன் சிலைதான். முதலில் படிக்கட்டின் கீழிருந்து பார்க்க முயன்று, மெல்ல மெல்ல துணிச்சலுற்று மேலே சென்று, புல்லும் புதரும் மண்டிக்கிடந்தாலும், நெஞ்சு நிமிர்த்தி உறைவாளைப் பிடித்து நிற்கும் அந்த உருவத்தைப் பார்த்தபோது கொஞ்சம் பயந்ததுண்டு. அது ஒரு முச்சந்தி என்பதால், சந்திப்பின் நடுவில் போக்குவரத்துக் காவலர் ஒருவர் நிழற்குடையில் நின்றிருப்பார். அடிக்கடி படிக்கட்டில் ஏறும் என்னை அவர் எப்போதாவது கவனித்தால், எனக்குக் குலைநடுங்கும். அதன் பிறகும், ஒவ்வொரு முறையும் படியேறுமுன்னர் அவருக்கு ஒரு சல்யூட் அடித்து விட்டு ஏறுவேன். போகப்போக கட்டபொம்மன் சிலையைப் பார்த்து நான் பயப்படுவதை நிறுத்தினேன். அப்பாவிடமும், மாமாவிடமும் கட்டபொம்மன் குறித்துத் தெரிந்து கொண்டேன். அதன் பிறகு, கட்டபொம்மன் சினிமாவைப் பார்க்க நேர்ந்தபோதெல்லாம் ஒரு இனம்புரியாத பெருமிதம் எனக்கு ஏற்பட்டதுண்டு.

என்னமோ தெரியவில்லை; கயத்தாறில் இருக்கும் கட்டபொம்மன் சிலையை ஒருமுறை பார்க்க நேரிட்டபோது சிவாஜியைப் பார்ப்பதுபோலத் தோன்றியதேயன்றி கட்டபொம்மனை என்னால் கண்டுகொள்ள முடியவில்லை.

ஆனால், கல்லூரிப்பருவத்தில் கட்டபொம்மன் மீதிருந்த கவனம் கணிசமாய்க் குறைந்து விட்டிருந்தது. சொல்லப்போனால், "ஈரபாண்டிய எட்டப்பொம்மன்," என்று கல்லூரி விழாவில் ஓரங்க நாடகம் போடுகிற அளவுக்கு, பால்யத்தில் ஏற்பட்டிருந்த ஈர்ப்பு நீர்த்துப் போயிருந்தது. அதன் பிறகு எனது நெல்லை விஜயங்களின் போது சாரா டக்கர் மகளிர் கல்லூரி வாசல், பூர்ணகலா, சென்ட்ரல், ஸ்ரீரத்னா, நியூ ராயல் திரையரங்கங்களும், நெல்லை சந்திப்பிலும், டவுணிலும் விடலைப்பயல்களுடன் நாக்கைத் தொங்கப்போட்டபடி சுற்றுவதுமாக திசைமாறியது.

இப்போது கட்டபொம்மன் குறித்து கூடுதலாய் சில தகவல்கள் தெரிந்திருந்தாலும், எனது பிள்ளைப் பிராயத்தில் முதன்முதலாய் அண்ணாந்து பார்த்த அந்த உருவத்தின் மீதிருக்கும் பிரமிப்பும், மரியாதையும் நிறைய மிச்சமிருக்கிறது. அடுத்த முறை நெல்லைக்குப் போனால், கண்டிப்பாக கட்டபொம்மன் சிலையைப் பார்த்து, நானும் எப்போதோ பிள்ளையாய் இருந்திருக்கிறேன் என்பதை மீண்டுமொரு முறை நினைவூட்டிக்கொள்ள வேண்டும்போலிருக்கிறது.

இனிய சுதந்திரதின வாழ்த்துகள்!