எலியானாலும் இலியானா!

நடுமண்டையில் உச்சிவெயில்விழ, நேற்று நரசிங்கபுரத்தில் கடைகடையாக ஏறி, எனது கணினிக்கு வேண்டிய சில வஸ்துக்களை வாங்கியபோது, பற்களை நறநறவென்று கடித்துக்கொண்டிருந்தேன். எல்லாம் எலியால் வந்த வினை. ஒரு எலி என் கணினிக்குள்ளே காரைக்குடி ரெஸ்டாரண்டுக்குள் நுழைவதுபோல நுழைந்து அங்கங்கே கடித்துத்தின்றுவிட்டு ’டிப்ஸ்’ மாதிரி சில கேபிள் துண்டுகளையும் விட்டுப்போயிருந்தது. அந்த எலியின் மீதிருந்த கோபத்தை ஒரு இடுகையாக எழுதினால்தான் தீருமென்று தோன்றியது.

அலைச்சல், செலவு என்று ஏகத்துக்கும் டென்ஷனுடன் சிந்தாதிரிப்பேட்டை ஸ்டேஷனை நோக்கி நடந்தபோது அலைபேசி ஒலித்தது.

அட, நம்ம ஜோசியர் நங்கநல்லூர் நரசிம்மன்!

"என்ன சேட்டைவாள்! மூணுநாளா ஒண்ணுமே எழுதாம இருக்கீரே? விச்சா இருக்கீரோன்னோ?"

"அதை ஏன் கேட்கறீங்கய்யா, எலிவந்து டேட்டா கேபிள், பவர் கேபிள் எல்லாத்தையும் கடிச்சுப்புட்டுதுங்க. இப்பத்தான் கடைகடையா ஏறி புதுகேபிள் வாங்கிட்டுப்போறேன். நாளைக்கு ஒரு இடுகைபோட்டுடறேன்."

"நான்தான் சொன்னேனே? உமக்கு பிளாகஹத்தி தோஷம் இருக்கு! அதான் எலியெல்லாம் அங்கங்கே வாயை வச்சிண்டிருக்கு. ஒரு அரைநாள் கேஷுவல் லீவுபோட்டுட்டு என்னை வந்து பாரும் ஓய்! மறக்காம ஜாதகத்தையும் எடுத்துண்டு வாரும்!"

"எலியோட ஜாதகமா?"

"நீர் திருந்தவே மாட்டீரா ஓய்? உம்ம ஜாதகத்தை எடுத்துண்டு வரச்சொன்னேங்காணும்!"

"சரி சார், என்னோட தோஷம் இருக்கட்டும். உங்க குரல் ஏன் இப்படியிருக்கு?"

"நேக்கு நாலுநாளா ஜலதோஷம்!" ஐயோ பாவம்!

நேற்று இரவு கணினியை ஒருவழியாக சரியாக்கிவிட்டு, இடுகை எழுத உட்காருமுன்னர், நங்கநல்லூர் நரசிம்மன் சொன்னது நினைவுக்கு வந்ததால், கண்களை மூடி ஒருகணம் கூகிளாண்டவரைப் பிரார்த்தித்தேன். பிறகு, வழக்கம்போல தேட ஆரம்பித்தேன். அப்போது....!

"சேட்டை! உன் பக்திக்கு மெச்சினேன்!!" என்று சாட்சாத் கூகிளாண்டவர் பிரசன்னமானார்.

"சாமி! நீங்களா...? முத்தைத்தருபத்தித் திருநகை...அத்திக்கிறை......!"

"ஸ்டாப் ஸ்டாப்! இதுக்கெல்லாம் டைமில்லை, எனக்கு நிறைய வேலையிருக்கு சேட்டை!"

"அப்ப சரி, எனக்கும் முழுசா தெரியாது."

"நரசிம்மன் சொன்னது சரிதான். உனக்கு நேரம் சரியில்லை. காரணமென்ன தெரியுமா?"

"என்ன சாமி?"

"இந்த உலகத்துலேயே ஸ்ரேயாவைப் பத்தி நாலு இடுகை எழுதின ஒரே கிறுக்கன் நீ தான்! ஆனா, நம்பினவங்களை நட்டாத்துலே விட்ட மாதிரி ரசிகர்மன்றத்தைக் கலைச்சிட்டியே! இனிமே என்னைப் பத்தி யாரு எழுதுவாங்கன்னு அந்தப் பொண்ணு நிறைய கிளிசரின் போட்டுக்கிட்டு அழுதிட்டிருக்கு! பெண்பாவம் பொல்லாதது சேட்டை! ஒரு பொண்ணோட சாபம்தான் உன்னை இந்தமாதிரி ஆட்டுவிக்குது! உன்னோட வலைப்பதிவோட கதை முடியப்போகுது. உன்னோட ஃபாலோயர்ஸ் எல்லாரும் கைவிடப்போறாங்க! டி.ராஜேந்தருக்கு தேர்தலிலே ஒட்டுப்போடுறவங்க கூட உன் இடுகைக்கு ஓட்டுப்போட மாட்டாங்க!"

"ஐயையோ, என்னாது ஆளாளுக்கு இப்படி பயமுறுத்துறீங்க?"

"இப்போ நீ என்ன பண்றே, மரியாதையா ஸ்ரேயாவைப் பத்தி ஒரு இடுகைபோட்டு நீ இழந்த நற்பெயரைத் திரும்பப் பெற முயற்சி பண்ணு. ஓ.கேவா?" என்று உத்தரவிட்டு மறைந்தார் கூகிளாண்டவர்.

ஏற்கனவே எலியால் பட்ட தொல்லை, பெண்பாவம் ஆகியவை போதாதென்று, இப்போது கூகிளாண்டவரின் சாபம் வேறா? சரி, பாவத்துக்குப் பிராயச்சித்தம் பண்ண வேண்டியதுதான் என்று முடிவெடுத்தேன். எலிக்கு எதிராக இடுகை போடுகிற எண்ணத்தைக் கைவிட்டுவிட்டு, எலிக்கு ஆதரவாக ஒரு இடுகை எழுத முடிவெடுத்தேன். அந்த நேரம் பார்த்து, திடீரென்று ஒரு பாட்டுச்சத்தம் கேட்டது:

"ஏறாதமலைமேலே.....ஏய்ய்ய்ய்ய்...எலந்தை பழுத்திருக்கு! எலந்தை பழுத்திருக்கு...!"

ஐயையோ, இந்த நேரத்தில் யார் இப்படி கீச்சுக்குரலில் பாடுகிறார்கள்? சுற்றுமுற்றும் பார்த்தேன். ஊஹும், யாரையும் காணோம்.

"ஏறி உலுப்பட்டுமா......ஆ..ஆ...ஆ..ஆ..! எசப்பாட்டு படிக்கட்டுமா?
எஞ்சோட்டுக்கண்ணுகளா...! எளவட்டம் பொண்டுகளா...!!"

திடீரென்று ஒரு பயம் ஏற்பட்டது. ஒருவேளை மறைந்த எனது அபிமான பாடகர் மலேசியா வாசுதேவனின் ஆத்மா வந்திருக்குமோ....?

"ஏறாத மலைமேலே......!"

"ஏய்....ஏ...ஏ...ஏஏஏஏ...! எலந்த பழுத்திருக்கு! எலந்த பழுத்திருக்கு!!"

ஐயையோ, இதென்ன கூடவே ஒரு பெண்குரல் கேட்கிறதே! அதுவும் கீச்சுக்குரலில்....?

"ஏறி உலுப்பிடத்தேன் இன்னுங்கொஞ்ச நாளிருக்கு...இன்னும் கொஞ்ச நாளிருக்கு!"

எனக்கு நெற்றியெல்லாம் வியர்த்தது. ஐயையோ, பிளாகஹத்தி தோஷம் ரொம்ப தீவிரமா பிடிச்சிருக்கு போலிருக்குதே! என் காலுக்கடியிலே யாரோ ரெண்டு பேரு பாடுற மாதிரியே இருக்குதே! குனிந்து பார்த்தேன்!

மேஜைக்குக் கீழே ஒரு எலி; கட்டிலுக்குக் கீழே ஒரு எலி!

"பாட்டுச்சத்தம் கேக்கலியா பாட்டுச்சத்தம் கேக்கலியா பாட்டுச்சத்தம் கேக்கலியா?" - இது (ஆண்) எலி! (குரலை வைத்துக் கண்டுபிடித்தேன்!)

"பாட்டுச்சத்தம் கேக்குதய்யா...உன் பாட்டுச்சத்தம் கேக்குதய்யா!" இது பெண் எலி.

ஆஹா! அப்படியென்றால் கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன்னால் இதே கீச்சுக்குரலில் கேட்ட "ஹோஸோன்னா"வையும் இந்த எலிதான் பாடியதா? அப்புறம், அந்த "கிளிமாஞ்சாரோ..கன்னக்குழிமாஞ்சாரோ"..எல்லாமே எலிகள் பாடிய பாடலா?

"கூகிளாண்டவா! என்னைக் காப்பாத்து!" என்று தலைக்குமேல் கையெடுத்துக் கும்பிட்டேன். "எலியெல்லாம் பாட்டுப் பாடுறா மாதிரி தோணுதே! இப்படியே போச்சுன்னா கரப்பான் பூச்சி கதக் டான்ஸ் ஆடுறா மாதிரியும், கொசுவெல்லாம் குச்சுப்புடி ஆடுறா மாதிரியும் தோணும் போலிருக்குதே! திரும்பவும் ஊளம்பாறை உலகப்பன் கிட்டே போக வேண்டி வந்திருமோ? ஆண்டவா, என்னைக் காப்பாத்து....!"

"உன்னோட பெரிய தொல்லை சேட்டை!" என்று தலையிலடித்துக்கொண்டு வந்தார் கூகிளாண்டவர். "எதுக்கு இப்படி மைனஸ் ஓட்டு விழுந்தது மாதிரி அலர்றே?"

"சாமி! எனக்கென்னவோ ஆயிருச்சு சாமி! எலியெல்லாம் இளையராஜா பாட்டுப் பாடுறா மாதிரி இருக்குது. காப்பாத்துங்க கூகிளாண்டவா!"

"அட கிறுக்கா! உனக்கு விஷயமே தெரியாதா? எலிகளெல்லாம் மனுசங்க மாதிரி நல்லாவே பாடும் தெரியுமா? நல்ல வேளை, ஒரு எலி கூட உதித் நாராயண் மாதிரி பாடாது. சினிமாவுலே ஹீரோவுக்கு காதல் வந்தா பாட்டுப்பாடுறா மாதிரியே, எலிக்கும் காதல் வந்தா அது பாட ஆரம்பிச்சிடும். அந்தப் பாட்டைக் கேட்டு மயங்கிப்போயி பெண் எலியும் வரும். அப்புறமென்ன, டூயட் பாட்டுத்தான்!" என்று சிரித்தார் கூகிளாண்டவர்.

"மெய்யாலுமா?"

"உன் மவுஸ் மேலே சத்தியமா! இதைப் படிச்சுப்பாரு! விஞ்ஞானபூர்வமா நிரூபிச்சிருக்காங்க இதை! காதல் உணர்வு ஏற்படும்; “மனிதரைப் போன்று எலியும் பாடுகிறது”; ஆய்வில் தகவல் " என்று சொல்லிவிட்டு கூகிளாண்டவர் மறைந்தார்.

கீழே பார்த்தேன்! எலிகள் இரண்டும் ஜாடைமாடையாகப் பேசிக்கொண்டிருந்தன.

"மிஸ்டர் எலி! ஏன் நிறுத்தி விட்டீர்கள்? உங்கள் பாட்டைக் கேட்பதற்கென்று ஓடோடி வந்த என்னை ஏமாற்றாதீர்கள்! பாடுங்கள் எலியே! பாடுங்கள்!!"

நான் கிசுகிசுப்பான குரலில் வேண்டுகோள் விடுத்தேன்.

"பழைய பாட்டு வேணாங்க! புதுப்பாட்டா பாடுங்க!" என்று பெண் எலி நாணத்தோடு கூறவும், ஆண் எலி தொண்டையைச் செருமிக்கொண்டு பாட ஆரம்பித்தது.

"எவண்டீ உன்னைப் பெத்தான் பெத்தான்!
என்கையிலே சிக்கினா செத்தான் செத்தான்!"

அடடா! இந்த எலி பண்பொலி கேட்கிற பண்பெலி போலிருக்குதே!