காணாப் பொங்கல்!

அது ஒரு கனாக்காலம்!

பொங்கல் நெருங்க நெருங்க, தினசரி தபால்காரர் கொண்டுவரும் வண்ண வண்ண வாழ்த்துக்களை வாங்கி, அச்சிடப்பட்ட எழுத்துகளுக்குக் கீழே உருட்டி உருட்டியெழுதப்பட்டிருக்கிற வாசகங்களில், எழுதி அனுப்புபவர்களின் முகத்தைக் கற்பனையாய்த் தேடிப்பார்த்து ரசித்து, சில சமயங்களில் கண்ணோரங்களில் ஈரம் கோர்த்த காலம்.

ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு விதமாய், அனுப்புகிறவர்களின் அன்பின் அளபீடுகளாய், சில சமயங்களில் அவர்களது கையிருப்பை மறைமுகமாய் உணர்த்துகிற அடையாளச்சின்னங்களாய், வருடினால் அவர்கள் கையொப்பமிட்ட விரல்களின் ஸ்பரிசத்தை உணரவைத்த காலம்.

சில சமயங்களில் எவரது வாழ்த்துக்களையோ வாங்கியதும், மனதுக்குள் குற்ற உணர்ச்சி முள்ளாகித் தைத்ததுண்டு. அடடா, இவ்வாண்டு இவனுக்கோ அல்லது இவளுக்கோ வாழ்த்து அனுப்ப மறந்து விட்டோமே?

சில சமயங்களில் இந்த வாழ்த்துக்கள், இறுக்கமான உறவுகளின் புழுக்கத்தைத் தணிக்கிற இதமான காற்றாகவும், சில சமயங்களில் இவை காதல் கடிதங்களுக்கு ஒரு முன்னேற்பாடாகவும், சில சமயங்களில் மறைமுகமான மன்னிப்புக் கோரிக்கைகளாகவும், சில சமயங்களில் இவை புதைபட்டுக் கிடக்கிற கசப்பான அனுபவங்களை அகழ்ந்தெடுக்கிற ஆயுதங்களாகவும் இருந்ததுண்டு.

ஒவ்வொரு ஆண்டும், இன்னாருக்கெல்லாம் வாழ்த்து அனுப்ப வேண்டும் என்று திட்டமிடுவதும், ஆற அமர ஒரு பட்டியலிடுவதும், கடைத்தெருவில் தொங்குகிற வாழ்த்துக்களைக் காணும்போதெல்லாம் அந்தப் பட்டியலை மனக்கண்ணால் சரிபார்த்து, அதில் சில பெயர்களைக் கோர்த்தும் நீக்கியும், இறுதிப்பட்டியல் தயாராகும் வரையில் நாட்கணக்காக தயார்ப்படுத்திக் கொண்டேயிருந்ததுமுண்டு.

ஒவ்வொருவரது ரசனைகள், நம்பிக்கைகள், எதிர்பார்ப்புகள் ஆகியவற்றையும் மனதில்கொண்டுதான் ஒவ்வொரு ஆண்டும் பொங்கல் வாழ்த்துகள் கொள்முதல் செய்யப்பட்டு வந்தன.

விரித்தால் மொட்டு மலர்வது போல விரியும் தாமரை போலிருக்கிற வாழ்த்துகள்...

ஓரங்களில் சரிகைத்தூள் ஒட்டிய வாழ்த்துகள்...

தெய்வங்கள், தலைவர்கள், நடிக நடிகையர், கேலிச்சித்திரங்கள், மிருகங்கள், பறவைகள், இயற்கைக்காட்சிகள் என்று ஒவ்வொருவருக்கென்றும் ஒவ்வொரு வாழ்த்து வாங்கிவந்து, இதற்கென்று நேரத்தை ஒதுக்கி ஒவ்வொருவருக்கும் தனித்தனியாய் இரண்டுவரிகளேனும் எழுதி அனுப்பியதுண்டு.

அதே போல,

வருகிற ஒவ்வொரு வாழ்த்தையும், கிளிஞ்சல்களைச் சேகரிக்கிற குழந்தையைப் போல பத்திரப்படுத்தி வைத்துக்கொள்வதும், இடம்பெயரும்போதெல்லாம் அவற்றைச் சுமையாகக் கருதாமல் உடனெடுத்துச் செல்வதும், எப்போதாகிலும் எவருடனேனும் கருத்து வேற்றுமை ஏற்படுகிறபோது, மூண்டெழுகிற சினத்தை அவர்கள் அனுப்பிய வாழ்த்துகளைக் கிழித்து வெளிப்படுத்துவதும்...இவையெல்லாமே அந்தக் கனாக்காலத்தோடு பின்னிப்பிணைந்த ஞாபகச்சித்திரங்களாய் இருந்து வந்திருக்கின்றன.

ஆனால், சேகரித்து வைத்த இந்த வாழ்த்துகளை ஒன்றாய்ப் பரப்பி அழகுபார்க்கையில், வாழ்க்கையில் எத்தனை நட்புகளை ஈட்டியிருக்கிறோம், எத்தனை இதயங்களிலிருந்து நமக்கென்று சில மணித்துளிகளை இரவல் வாங்கியிருக்கிறோம் என்றெல்லாம் வரவுசெலவுக்கணக்குப் போட்டு மலைத்துப்போகிறோமா இல்லையா?

இப்போதெல்லாம் பொங்கல் வாழ்த்துகள் ஏறக்குறைய வழக்கொழிந்து விட்டன. மின்னஞ்சல்களும், குறுஞ்செய்திகளும் இரண்டொரு வார்த்தைகளில் வாழ்த்துச் சொல்கிற சம்பிரதாயத்தை மிகவும் எளிதாக்கி விட்டு விடுகின்றன.

இப்போது கடைகடையாய் ஏறி வாழ்த்துகளைத் தேர்ந்தெடுத்து, வகைப்படுத்தி, கையொப்பமிட்டு, அஞ்சல்தலையொட்டி அனுப்புமளவுக்கு நேரமில்லாமல் போய்விட்டது. அப்படியெல்லாம் எப்போதோ இருந்திருக்கிறோம் என்பதற்கு அடையாளமாய், ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஏதோ ஒரு பழைய பெட்டியில், வந்து சேர்ந்த வாழ்த்துக்களெல்லாவற்றையும் ஒரு பைக்குள் திணித்து பத்திரமாய் வைத்திருக்கிறோம்.

அவைகள் அப்படியே இருக்கட்டும். இன்னும் நாம் அன்புகொடுத்து அன்புவாங்கி வாழ நினைக்கிறவர்கள் என்பதற்கு இருக்கிற ஆதாரங்கள் அவை.

அனைவருக்கும் இனிய பொங்கல் திருநாள் நல்வாழ்த்துகள்! :-)